ယမကာလုလင္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္...

၂၀၀၁ခုႏွစ္၊ မတ္လ၊ တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပြဲ၏ ေနာက္ဆံုးေန ့။

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ၿပီးျဖစ္၍ နယ္ျပန္မည့္ေက်ာင္းသားမ်ားလည္းရိွသည္။ ရန္ကုန္မွာဆက္ေနမည့္သူမ်ားလည္း ရိွသည္။ သႀကၤန္ကာလတြင္ ျပန္ဆံုခ်င္မွလည္း ဆံုၾကမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့တကၠသိုလ္မွာ မည္သူကစတင္ခဲ့မွန္းမသိေသာဓေလ့ေတြ ရိွသည္။ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန ့မွာ ေရေလာင္းေသာဓေလ့တစ္ခုလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္းသႀကၤန္ကာလ တြင္ ျပန္ဆံုခြင့္ရခ်င္မွရမည့္ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ေရလိုက္ေလာင္းၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေရပံုး၊ ေရခြက္ေတြယူလာသည္။ ဝင္းမင္း ႏွင့္ စိုးထြဋ္ေအာင္ တို ့က ေရခဲတံုးမ်ားကိုပင္ ယူလာၾကသည္။ ကားကတ္ဆက္မွာလည္း တူးပို ့တူးပို ့၊ မန္းေတာင္ရိပ္ခို သီခ်င္းမ်ားပင္ ဖြင့္လိုက္ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဘူမိေဗဒ႒ာနေရွ ့မွာ သႀကၤန္မ႑ပ္တခုကဲ့သို ့ပင္ စည္းကားလွသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ကလည္း လာသမွ်ကားမေရွာင္၊ ခရီးသည္တင္လိုင္းကားလည္းပက္၊ ကိုင္ပိုင္ကားလည္းပက္၊ ပက္ခ်င္တိုင္းပက္ၾကကုန္၏။ ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘူမိေဗဒ႒ာနေရွ ့မွာ ျဖတ္ေလ်ာက္မည့္ ေက်ာင္းသူမ်ားမရိွေတာ့ ပါ။ ေရေလာင္းခံရေသာ ေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးသို ့ သြားေရာက္တိုင္ၾကားၾကကုန္၏။ ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးမွ ဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတားျမစ္ေသာ္လည္း ဆက္ပက္ၿမဲဆက္ပက္ၾက၏။ေနာက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို ့ ပါေမာကၡ ဆရာႀကီးဦးလွၾကည္ ႏွင့္ ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာ ဦးဝင္းေဆြ (ယခင္က ဘူမိေဗဒ သရုပ္ျပဆရာ)တို ့လာေရာက္ ၿပီး ေမတၱာရပ္ခံတားျမစ္မွသာ အပက္ရပ္ၾကကုန္၏။ ဘူမိေဗဒေက်ာင္းသားမွာ ေခ်ာ့၍ ဆံုးမမွသာ နာခံၾကသည္။ဆူပူႀကိမ္းေမာင္း တားျမစ္လို ့ကေတာ့ အတိုက္အခံပင္ျပန္လုပ္တတ္သည္။(ဘူမိေဗဒ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အက်င့္)

ေက်ာင္းမွာေရပက္လို ့မရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္သြားၾကမလဲဟု တိုင္ပင္ၾကပါသည္။ဘီယာဆိုင္သို ့ သြားရန္ ေက်ာင္းသားအားလံုးက တညီတညြတ္တည္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီလိုႏွင့္ပဲ ဘုန္းႀကီးလမ္းရိွ Day & Night ဘီယာဆိုင္ကို သြားၾကသည္။

ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဘီယာေတြ၊ အရက္ေတြ မွာၿပီး Cheer လုပ္ၾကသည္။ ခဏၾကာေတာ့မူးၾကရူးၾက ကုန္ေတာ့သည္။ ဆိုင္က အဆိုေတာ္မေလးမ်ားကို ပန္းကံုးဆုခ်သူမ်ားလည္း ရိွသည္။ စင္ေပၚတက္၍ ေကြးေအာင္ကၾကသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ ဆိုင္ထဲမွာ ေရပက္ၾကသူမ်ားလည္း ရိွသည္။

ခဏၾကာေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာ တျခားဧည့္သည္မ်ား မရိွေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းတစုပဲက်န္ေတာ့သည္။ အေယာက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရိွလိမ့္မည္ထင္သည္။ အဆိုေတာ္မေလးမ်ားကလည္း သီခ်င္းထြက္မဆိုရဲေတာ့ပါ။ ဘယ္ဆို ရဲေတာ့မွာလဲ..... တင္ေမာင္ေမာင္လွိဳင္ထြန္း (ႏွာဘူးေမာင္ေမာင္) က မူးမူးႏွင့္ စင္ေပၚတက္ၿပီး ေကြးေအာင္က၊ ၿပီးေတာ့ အဆိုေတာ္မေလးမ်ားကို ေရလိုက္ေလာင္းပါသည္။ ဘယ္သူမွ ထြက္မဆိုေတာ့လည္း ရတာေပါ့။ မိုက္ခရိုဖုန္းျမင္ရင္ မေနႏိုင္ေသာ တင္ေမာင္လတ္ (KFA စီးရီးေခြျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားသြားသူ) ရိွတာပဲ။ စင္ေပၚတက္ၿပီး"ရွမ္းပဲပုတ္လးကၽြန္ေတာ္"တက္ဆိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကလည္း မူးမူးႏွင့္ ရွမ္းအကေလးမ်ားပင္ ကလိုက္ၾကေသးသည္။ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ။

ဆိုင္ပိတ္ခါနီးၿပီးျဖစ္၍ ဆိုင္သို ့ေငြရွင္းရန္ ေအာင္ႏိုင္ထြန္း (ယခု သရုပ္ေဆာင္မင္းသား) မွ ဦးေဆာင္ၿပီး ေငြလိုက္ေကာက္ပါသည္။ ထည့္ၾကတာေပါ့ ၁၀၀၀၊ ၂၀၀၀၊ ၃၀၀၀။ တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့လည္း ၁၀၀၀၀၊ ၂၀၀၀၀။ ေနာက္ဆံုး Cheer လုပ္ရန္ ထပ္မွာၿပီး ေသာက္ၾကပါသည္။ အကုန္လံုးလည္း ေတာ္ေတာ္မူးေနၾကၿပီး။ ဆိုင္လည္းပိတ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ျပန္ၾကမယ္ေပါ့။

အဲဒီမွာ စေတြ ့ေတာ့တာပါပဲ........

စာပြဲထိုးမွ ေငြရွင္းရန္ေျပာလာပါသည္။ ေငြလိုက္ေကာက္တဲ့ ေအာင္ႏိုင္ထြန္းကို ရွာၾကပါအံုး ဆိုေတာ့....ေနာက္ေဖးသြားမယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ေပါက္က လစ္သြားၿပီးတဲ့။ ++++ အသံေတြကို စံုလို ့၊ ဒီေကာင့္ကို ဝိုင္းၿပီး ေမတၱာပို ့ၾကတာေပါ့။ေငြထပ္စုေတာ့ မေလာက္ေတာ့ပါ။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲတိုင္ပင္ၾကေတာ့ ထြန္းထြန္းလင္းက ေမဖလားဝါး ATM ကို သြားၿပီးေငြသြားထုတ္ရန္ အႀကံေပးလာပါသည္။ ဒါႏွင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့တဖြဲ ့က ATM စက္ဆီခ်ီတက္ေပါ့။ မူးမူးႏွင့္ ႏွိပ္ေတာ့ password မွား ထုတ္လို ့မရ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ၾကိဳးစားၾကေသးသည္။ဘယ္လိုမွမရေတာ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထြန္းထြန္းလင္းမွ သူ ့အိမ္သို ့သြားၿပီး သြားယူေတာ့သည္။

ေငြရလာေတာ့ ဆိုင္ကိုျပန္ေျပးေပါ့။ ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကပိတ္ေနၿပီး။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ အန္သူကအန္၊ လဲသူကလဲ...ဒါေပမဲ့ အေစာင့္အၾကပ္ကေလးေတြႏွင့္ဗ်ာ။ ဆိုင္ကစားပြဲထိုးေလးမ်ား က ေငြမရွင္းပဲ ထြက္ေျပးမွွာစိုးလို ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလရဲ ့။ဆိုင္ကို ေငြရွင္းၿပီး လူစုခြဲၾကေပါ့။အင္းစိန္ဘက္ျပန္မဲ့သူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကားႏွင့္ လိုက္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မူးေန၍ ကားမေမာင္းႏိုင္ပါ။ ကားေမာင္းေပးမည့္ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီတံုးက မေသာက္တတ္လို ့ေတာ္ေသးသည္။ သူကပဲ တေယာက္ခ်င္း အိမ္လိုက္ပို ့ေပးပါသည္။

ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရာက္ေတာ့ နံနက္ ၁ နာရီခြဲေနၿပီး။ မီးကပ်က္ေနေသးသည္။ မူးမူး ႏွင့္ အိမ္အေပၚထပ္ေရာက္ေအာင္ မနည္းတက္ယူရသည္။ အေမကေတာ့ အိပ္ေနၿပီး။ ေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာပဲ အေမ့ကုတင္ေျခရင္းက ပုဆိုးယူၿပီး လဲရသည္။ ပုဆိုးက ဝတ္လို ့မရ။ အရက္ေသာက္တာမ်ားသြားလို ့ ဗိုက္ပူလာတာလား ? ေရေလွ်ာ္လိုက္ ပုဆိုးအနံက်ဥ္းသြားတာလား? ၾကာၾကာမစဥ္းစားႏိုင္၊ မူးမူး ႏွင့္ ပုဆိုးေလးၿခံဳ၍ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။

နံနက္မိုးလင္းေတာ့ အေမ့အင္ဒိုနီးရွားပါတိတ္က ကၽြန္ေတာ့္ခါးမွာ ပတ္လ်က္သား.......

(95 Batch ဘူမိေဗဒသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ရည္ရြယ္ေရးသားပါသည္။ အမွားမ်ားပါလွ်င္ ခြင့္လြတ္ပါၾကပါ)

by Kyaw Zay Myint on Wednesday, 29 September 2010 at 11:35
@ Facebook